چپ با گامی نو

من بسیار خوشحالم، چرا که ما آنقدر قدرتمند هستیم که حاکمیت از ما میترسد. ترس او با دستگیری ها بیشتر شده است!او تنها در تصورش می تواند ما را وابسته بداند. از خودش می پرسد مگر می شود این همه ادم آن هم با این سطح بالای آگاهی و هوشیاری یک جا با هم جمع شوند. مگر می شود این همه آدم یک چیز را طلب میکنند. حاکمیت درمانده است که این همه سوسیالیست از کجا سر برآورده اند
من روزی را میبینم که این آقایان چمدان به دست از کره ی زمین وشاید کرّه ی زمین فرار میکنند به خیابانهای تکه پاره ی پشت سرشان نگاه میکنند و حیران از هجوم کارگران، شلوارهایشان را بالا میکشند. سر دو راهی مریخ و ماه که برسند مارکس را میبینند که پلاکاردی بر دست برای آنها لبخند می زند: از ماتریالیسم دیالیکتیک گریزی نیست
بله آنها اکنون نیز خیال میکنند که چپ امروز برخواسته از دانشگاه یا وابسته به به جای دیگر است یا فرزندان و نسلهای باقی مانده از چپ های قدیم هستند. نه عزیزان این حقیقت را فراموش کردهاید که نطفه ی آزادی خواهی و برابری طلبی هرگز نابود نمی شود مگر اینکه تمام شاعران و خیالبافان شهر را نابود کنید
من هم اکنون به تمام دانشجویان سراسر کشور هشدار میدهم که دست اتحاد را بفشارند و گام بعدی ما باید تشکیل کمیته ی مستقل دانشجویان باشد
باشد که پیروز باشیم